Οι πρόσφυγες του 1922: Μια κρίσιμη συνιστώσα της Νεοελληνικής Ιστορίας του 20ού αιώνα

Ο Sir Michael Llewellyn-Smith έχει προϋπηρεσία στο διπλωματικό σώμα της Βρετανίας και είναι ιστορικός που έχει ασχοληθεί με την Ελλάδα. Υπηρέτησε ως Βρετανός πρέσβης στην Πολωνία και την Ελλάδα τη δεκαετία του 1990.

Έχει γράψει βιβλία για την Κρήτη, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα, την Ελλάδα στη Μικρά Ασία και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Αυτήν την περίοδο ασχολείται με τη συγγραφή του 2ου τόμου της βιογραφίας του Βενιζέλου.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής κοινωνικής και πολιτικής ανθρωπολογίας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τις πολιτικές ταυτότητας, την εθνογραφία του Βαλκανικού χώρου, τη μελέτη προσφύγων και μεταναστών, όπως φαίνεται μέσα από τις δημοσιεύσεις του.

Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι ιστορικός.

Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Οι βασικές του σπουδές είναι πάνω στα μαθηματικά και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του στον τομέα της Ιστορίας είναι:

• Σοβιετικός Μεσοπόλεμος.
• Η ιστορία του σοβιετικού ελληνισμού.
• Η μεταβατική περίοδος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή των εθνών-κρατών.
• Η ιστορική εμπειρία του ελληνισμού στη Μικρά Ασία.

Το βιβλίο του Παρευξείνιος Διασπορά. Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές περιοχές του Εύξεινου Πόντου βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ η μελέτη του Μικρασιατική Καταστροφή. Από τη Λούξεμπουργκ και τον Γληνό στην ήττα και στο τραύμα πήρε το Α´ βραβείο της Εστίας Νέας Σμύρνης. Πρόσφατα εκδόθηκε το νέο του βιβλίο με τίτλο Πόντος. Μια ιστορία από τον μικρασιατικό Βορρά.

Ο Γιώργος Ανδρίτσος εκπόνησε το διδακτορικό του στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε Ιστορία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) όπου έκανε μεταπτυχιακό στη Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη δεκαετία του 1940 και περιλαμβάνουν:

• Τη μεταπολεμική ελληνική ιστορία.
• Τη σχέση της ιστορίας με τον κινηματογράφο.
• Την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.
  
  

Έχει πάρει μέρος σε επιστημονικά συνέδρια ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους. Το 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αιγόκερως η μελέτη του Η Κατοχή και η Αντίσταση στον Ελληνικό Κινηματογράφο 1945-1966, ενώ το 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ η μελέτη του Κινηματογράφος και Ιστορία. Η Κατοχή και η Αντίσταση στις ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους από το 1945 μέχρι το 1981.

Γεννήθηκε στην Πάτρα.

Ο Νίκος Ανδριώτης είναι διδάκτορας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και καθηγητής στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Πανεπιστημίου Paris I και πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

Από το 2006 έως το 2010 δίδαξε Νεότερη Ιστορία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ.

Έχει εκδώσει βιβλία μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:

• «Το μικρό ταξίδι», Η άφιξη και εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων στις Οινούσσες, Ναυτικό Μουσείο Οινουσσών, 1998.
• Πληθυσμός και οικισμοί της ανατολικής Κρήτης (16ος-19ος αι.), Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου α΄ έκδοση 2006, β΄ έκδοση 2020.
• Λεωνίδας Ιασονίδης. Η εγκατάσταση των προσφύγων (1924), Τετράδια Κοινοβουλευτικού Λόγου III Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2015.
• Πρόσφυγες στην Ελλάδα 1821-1940: άφιξη, περίθαλψη και αποκατάσταση, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2020.

Έχει επίσης συγγράψει το κεφάλαιο «Το προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα (1821-1930)», στο βιβλίο Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας Γ΄ Τάξη Γενικού Λυκείου της Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Η Δρ Ευτυχία Βουτυρά είναι επίτιμη καθηγήτρια στην Ανθρωπολογία της Αναγκαστικής Μετανάστευσης, στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Πανεπιστήμιο Harvard, από όπου έλαβε το διδακτορικό δίπλωμά της. Στη συνέχεια, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Cambridge, από όπου έλαβε το δεύτερο διδακτορικό της.

Έχει κάνει εκτεταμένη επιτόπια έρευνα και δημοσιεύσεις σχετικά με θέματα της ελληνικής διασποράς στην πρώην Σοβιετική Ένωση, προσφυγικά θέματα και την πολιτική οικονομία της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.

Έχουν εκδοθεί τα εξής βιβλία της:

• Conflict Resolution: A Cautionary Tale, with Shaun A. Whishaw Brown; Uppsala, Sweden: Nordiska Afrikainstitutet 1995.
• Anthropology in International Humanitarian Emergencies, with Jean Benoist; European Commission, Brussels, Network on Humanitarian Assistance (NOHA), July 1994.
• Anthropology, Network on Humanitarian Assistance (NOHA), 2nd edition, Brussels 1998.
• Ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν. Εθνογραφίες του μετασοσιαλιστικού κόσμου, Εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 2007.
• The Right to Return and the Meaning of Home. A Post Soviet Diaspora Becoming European, Lit-Verlag 2012.

Ο Γιάννης Γκλαβίνας είναι διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Εργάζεται ως αρχειονόμος στην Κεντρική Υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους στην Αθήνα, ενώ στο παρελθόν διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου.

Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και ποικίλα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό σχετικά με ζητήματα, όπως: η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα, οι πληθυσμιακές μετακινήσεις της περιόδου 1912-1923, το ζήτημα των αιχμαλώτων πολέμου της Μικρασιατικής Εκστρατείας, οι κρατικές πολιτικές λογοκρισίας κ.ά. Επίσης, είχε την επιμέλεια εκθέσεων αρχειακού υλικού σχετικά με την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα, τη λογοκρισία στη δικτατορία των συνταγματαρχών και τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Ο Βασίλης Γούναρης είναι καθηγητής Ιστορίας Νεότερων Χρόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Επίσης, είναι πρόεδρος του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και αντιπρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διδασκαλίας της Ιστορίας (Συμβούλιο της Ευρώπης).

Ο Δημήτρης Καμούζης είναι ιστορικός και ερευνητής στο κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών.

Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο King’s College London, όπου εργάστηκε και ως καθηγητής. Έχει υπάρξει υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και υπότροφος-ερευνητής του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση.

Η τελευταία του μονογραφία έχει τίτλο Greeks in Turkey: Elite Nationalism and Minority Politics in Late Ottoman and Early Republican Istanbul, Oxon and New York: SOAS / Routledge Studies on the Middle East, 2021. Επίσης υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος του συλλογικού τόμου «Έλληνες Στρατιώτες και Μικρασιατική Εκστρατεία: Πτυχές μιας Οδυνηρής Εμπειρίας», Εκδόσεις Εστία, Ιούνιος 2022

Ο Αλέξανδρος Κιτροέφ είναι ομότιμος καθηγητής ιστορίας στο Haverford College της Πενσυλβανίας και διδάσκει στο College Year in Athens.

Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις του έχουν θέμα την ιστορία της νεοελληνικής διασποράς.

Πρόσφατα βιβλία του είναι:

• The Greeks and the Making of Modern Egypt, American University of Cairo Press, 2019.
• The Greek Orthodox Church in America: a modern history, Northern Illinois University Press, 2020.
• The History of AHEPA 1922-2022: a century of service, AHEPA, 2022.
  
  

Έχει συνεργαστεί με τη σκηνοθέτη Μαρία Ηλιού σε μια σειρά από ταινίες-ντοκιμαντέρ όπως «Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης» και «Απο τις δύο πλευρές του Αιγαίου 1922-24, διωγμός και ανταλλαγή πληθυσμών».

Ο Βασίλης Κολώνας είναι καθηγητής στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το 2002. Έχει εργαστεί ως ερευνητής και έχει διδάξει σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, του Καναδά και της Γαλλίας.

Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στους τομείς Ιστορίας της Τέχνης, Μουσειολογίας και Αναστήλωσης Ιστορικών Μνημείων, ενώ είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΠΘ).

Είναι μεταξύ άλλων:

• Βασικός συντελεστής και υπεύθυνος σε ελληνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, σχετικά με τη μελέτη και την έρευνα της ιστορίας της αρχιτεκτονικής του 19ου και 20ού αιώνα στην Ελλάδα, και τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.
• Μέλος της διεθνούς επιστημονικής επιτροπής της EAUH (European Association of Urban History).
• Συγγραφέας 8 μονογραφιών.

Η Ελισάβετ Κοντογιώργη είναι διευθύντρια Ερευνών στο κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών.

Αναγορεύθηκε διδάκτωρ (DPhil) από το Saint Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1997. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης (M.Phil) και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (πτυχίο Φιλοσοφικής Σχολής).

Έχει διδάξει ως εντεταλμένη λέκτορας στο τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου το μάθημα «Ιστορική γεωγραφία και οικονομική ιστορία των νεότερων χρόνων» (2000-2003).

Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τη μονογραφία Population Exchange in Greek Macedonia: The Rural Settlement of Refugees 1922-1930, Oxford Historical Monographs, Clarendon Press – Oxford, 2006.

Ανάμεσα στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται:

• Οι μεταναστεύσεις και οι ανταλλαγές των πληθυσμών στα Βαλκάνια κατά την περίοδο 1912-1930.
• Το Μακεδονικό Ζήτημα.
• Το Προσφυγικό Ζήτημα.
• Η αγροτική μεταρρύθμιση και η αποκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα.
• Η κοινωνική πολιτική της Κοινωνίας των Εθνών στην Ελλάδα.
• Το Ανατολικό Ζήτημα και τη Βρετανική Πολιτική.
• Οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτικής και οι διεκκλησιαστικές σχέσεις κατά το 2ο μισό του 19ου αιώνα.

Η Λένα Κορμά είναι ιστορικός και ερευνήτρια και εργάζεται στο Ίδρυμα Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.

Εργάστηκε ως επιστημονικό μέλος στη Γαλλική Σχολή Αθηνών, όπου ήταν συνυπεύθυνη μαζί με τον Τάσο Αναστασιάδη στο 5ετές πρόγραμμα για την κοινωνική ιστορία της Στρατιάς της Ανατολής (2015-2019).

Το 2009, με υποτροφία του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Université de Paris I-Panthéon –Sorbonne. Θέμα της διατριβής ήταν τα όρια της κοινωνικής και οικονομικής μετανάστευσης των προσφύγων της Μικράς Ασίας στη Γαλλία (1916-1939).

Επίσης υπήρξε μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Ιδρύματος Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA). Ακόμη συμμετείχε ως εξωτερική μεταδιδακτορική συνεργάτης στο πρόγραμμα για την ελληνική ιστοριογραφία στον 20ο αιώνα, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο πλαίσιο της Δράσης Αριστείας.

Ο Κώστας Κωστής είναι καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 2004. Επίσης, εργάζεται ως σύμβουλος διοίκησης της Alpha Bank από το 1999.

Σπούδασε στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ιστορία στην École des hautes études en sciences sociales στο Παρίσι, όπου το 1985 υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του.

Το 1990 τού απονεμήθηκε το βραβείο Νίκου Σβορώνου για νέους ιστορικούς από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Έρευνας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 2006 έως το 2009, κατείχε την Έδρα Σπουδών Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας στην École des hautes études en sciences sociales στο Παρίσι.

Στα δημοσιεύματά του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:

• O Πλούτος της Ελλάδας. Η ελληνική οικονομία κατά τον 20ό και 21ο αιώνα, Αθήνα 2019.
• Κράτος και επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Η ιστορία του Αλουμινίου της Ελλάδος, Αθήνα 2013.
• «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας». Η διαμόρφωση του ελληνικού κράτους, 18ος-21ος αιώνας, Αθήνα 2013 (αγγλική έκδοση του βιβλίου Λονδίνο-Νέα Υόρκη 2018).
• Η ιστορία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (1914-1940), Αθήνα 2003.
• Στον καιρό της πανώλης. Εικόνες από τις κοινωνίες της ελληνικής χερσονήσου, 14ος-19ος αιώνας, Ηράκλειο 1995.

Ο Δημήτρης Λυβάνιος είναι επίκουρος καθηγητής Νεότερης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έχει διδάξει νεότερη ελληνική και βαλκανική ιστορία στα πανεπιστήμια του Cambridge, του Λονδίνου (Birkbeck College) και στο Brown των ΗΠΑ.

Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΑΠΘ και έλαβε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το βιβλίο του The Macedonian Question: Britain and the Southern Balkans, 1939-1949, Oxford, 2008 κυκλοφορεί στα ελληνικά ως Μακεδονικό και Βρετανία, 1939-1949, Επίκεντρο, 2015. Πρόσφατα έργα του είναι η συναγωγή μελετών Forging Identities: Studies in Religion, Violence and Nationalism in the Balkans, 17th-20th centuries, Επίκεντρο, 2022 και η επιμέλεια (μαζί με τον Β. Γούναρη) του συλλογικού τόμου Άγνωστες πτυχές του ’21: νέοι ιστορικοί του ΑΠΘ ερευνούν τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, University Studio Press, 2021.

Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, όπου διδάσκει Πολιτική Επιστήμη από το 1996.

Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας, και στο Πανεπιστήμιο της Κεράλα στην Ινδία.

Σπούδασε Πολιτική Κοινωνιολογία στο Παρίσι στα Πανεπιστήμια Paris VII και Paris X.

Τελευταίο του βιβλίο είναι το Under Stalin's Shadow. A global History of Greek Communism Cornell University Press, February 2023.

Γεννήθηκε το 1966.

Ο Ιάκωβος Μιχαηλίδης είναι καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Είναι προϊστάμενος του Ερευνητικού Κέντρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και μέλος σε πολλά ελληνικά και ευρωπαϊκά επιστημονικά δίκτυα και οργανώσεις, όπως το ευρωπαϊκό θεματικό δίκτυο ιστορίας Clioh/Cliohnet.

Έχει υπάρξει:

• Επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιου της Κύπρου (2012-2013).
• Επισκέπτης ερευνητής στο George Washington University με υποτροφία από το Ίδρυμα Fulbright (2019-2020).
• Ακαδημαϊκός επισκέπτης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (2019-2020).
• Εμπειρογνώμονας για τα Δυτικά Βαλκάνια στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Ιστορικός σύμβουλος των τηλεοπτικών σειρών του ΣΚΑΙ «1821» και «Περί Ελευθερίας», του ιστορικού ντοκιμαντέρ «Twice a Stranger» που προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΝΕΤ και του ιστορικού ντοκιμαντέρ «Η δεκαετής εξόρμηση της Ελλάδας 1912-1923» που προβλήθηκε από το Cosmote History.
• Επίσης, έχει επιμεληθεί τα ιστορικά αφιερώματα του ραδιοφώνου του ΣΚΑΙ 100,3 με θέμα τους Βαλκανικούς Πολέμους, τη Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Είναι συγγραφέας δεκάδων μελετών και άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Ενδεικτικά, έχει επιμεληθεί τη σειρά 8 μελετών για τα καθοριστικά γεγονότα και τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821 που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η Μαριλένα Παπαδάκη είναι ιστορικός στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας.

Υπήρξε για σειρά ετών επιστημονικός συνεργάτης του Ιδρύματος Κ. Κούφα για την προαγωγή του Διεθνούς Δικαίου και την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης και στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ.

Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού (École des Hautes Études en Sciences Sociales), με υποτροφία από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης.

Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχει δημοσιεύσει μελέτες σε αναγνωρισμένα περιοδικά ιστορίας και διεθνούς δικαίου. Κύρια πεδία της έρευνάς της είναι η σύγχρονη ελληνική ιστορία, η διπλωματική ιστορία, η ιστορία και η φιλοσοφία του διεθνούς δικαίου και η ιστορία των διεθνών σχέσεων.

Ο Σπυρίδων Πλουμίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Το 1996 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και το 2004 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Είναι συγγραφέας, μεταξύ άλλων, των βιβλίων:

• Εθνοτική συμβίωση στα Βαλκάνια. Έλληνες και Βούλγαροι στη Φιλιππούπολη 1878–1914, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2006.
• Το καθεστώς Ιωάννη Μεταξά (1936–1941), εκδ. Εστία, Αθήνα 2016.
• Τα μυστήρια της Αιγηΐδος: Το Μικρασιατικό Ζήτημα στην ελληνική πολιτική, 1891–1922, εκδ. Εστία, Αθήνα 2016.
• Η «σιδηρά» δεκαετία: Οι Εθνικοί Πόλεμοι της Ελλάδας (1912–1922), εκδ. Μίνωας, Αθήνα 2022.

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1974.

Ο Σωτήρης Ριζάς είναι διευθυντής ερευνών και διευθύνει το κέντρο Έρευνας Ιστορίας Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών.

Πρόσφατα έργα του είναι:

• Οι Μεγάλες Δυνάμεις και η Επανάσταση, Μεταίχμιο 2021.
• America and Europe Adrift. Transatlantic Relations After the Cold War, Praeger 2022.

Ο Ιωάννης Στεφανίδης είναι καθηγητής και διδάσκει διπλωματική Ιστορία στο τμήμα Νομικής της Σχολής ΝΟΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου από το 1994.

Διετέλεσε συνεργάτης του ελληνικού τμήματος του BBC (1988-1989) και του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (1990-1993). Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Hebrew University της Ιερουσαλήμ.

Έχει λάβει υποτροφίες από:

• Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Ηνωμένου Βασιλείου.
• Πρόγραμμα Fulbright, Hellenic Observatory (European Institute, LSE).
• Stanley J. Seeger fellowship (Program in Hellenic Studies, Princeton University).
• Senior Visiting Scholar (Onassis Foundation, USA).

Είναι κάτοχος πτυχίου Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1984), μεταπτυχιακού διπλώματος (MSc in European Studies, 1986) και διδακτορικού διπλώματος (PhD in International History, 1989) από το London School of Economics and Political Science του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Κυριότερα έργα του – μονογραφίες είναι:

• Ο τελευταίος ευρωπαϊκός αιώνας: Διπλωματία και πολιτική των δυνάμεων, 1871-1945, Αθήνα 1997.
• Isle of Discord: Nationalism, Imperialism and the Making of the Cyprus Question, Λονδίνο - Νέα Υόρκη 1999.
• Από τον Εμφύλιο στον Ψυχρό Πόλεμο: Η Ελλάδα και ο συμμαχικός παράγοντας, 1949-52, Αθήνα 1999.
• Ασύμμετροι εταίροι: Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Ψυχρό Πόλεμο, Αθήνα 2002.
• Stirring the Greek Nation: Political Culture, Irredentism and anti-Americanism in Greece, 1945-1967, Άλντερσοτ 2007.
• Substitute for Power: British Propaganda to the Balkans, 1939-1944, Άλντερσοτ 2012.
• Ο Ψυχρός Πόλεμος, Αθήνα 2021.
• Ανεπιθύμητοι και αναλώσιμοι: Οι αντάρτες του συνταγματάρχη Ψαρρού και ο Κατοχικός Εμφύλιος, 1943-44, Θεσσαλονίκη 2022.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961.

Ο Θεοδόσης Τσιρώνης είναι ιστορικός και εργάζεται στην τοπική αυτοδιοίκηση από το 1997.

Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Επίσης, είναι πτυχιούχος Θεολογίας και φοιτά στην Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.

Έχει λάβει μέρος ως εισηγητής σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Έχει συμμετάσχει ως συνεπιμελητής σε συλλογικούς τόμους, ενώ έχει υπάρξει μέλος σε επιστημονικές ενώσεις, οργανωτικές επιτροπές ιστορικών συνεδρίων και ερευνητικά προγράμματα.

Έχει εκδοθεί 1 μονογραφία του, με τίτλο: «Εκκλησία Πολιτευομένη. Ο πολιτικός λόγος και ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδος (1913-1941)». Μία ακόμα είναι υπό έκδοση, ενώ άλλες εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικά έργα.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη θεμάτων της εκκλησιαστικής, πολιτικής, κοινωνικής, θεσμικής, δημόσιας και τοπικής ιστοριογραφίας.